O hep ordaydı
Çok az insan fark etti orada olduğunu
Fark edenlerin hepsi unuttu
Neyini hatırlayacaklardı ki?
O hep yalnız kalmış
Belli halinden
Uzaktan izlerim onu hep
Sarmaşıkları yok gövdesinden tutan
Ama kökleri sağlam
Belli duruşundan
Gölgesiz bir ağaç o
Ne aşıklar ağustos sıcağında altında sevişti
Ne adaklar adandı
Mendiller bağlandı
Kuru dallarıına
Keresteciler bile balta vurmadı
Güçsüz bedenine
Gölgesi olmayan ağacın
Meyveleride yoktu
Çocuklar tırmanıp ne toplayacaklardı?
Kimse saklambaç oynamak için
Yüzünü yummadı ona
Yüze kadar kimse saymadı
Ama o hep ordaydı
Gölgesiz ağaç
Yağmurlarda ıslandı
Gölgesiz ağaç
Güneş altında kavruldu
Kimse fark etmedi gölgesinin olmadığını
Güneş apaçık bir şekilde tepesinden bakarken
Gölgesi olmayan ağaç
Hala orda ben gibi
Gölgesi olmayan ağaç
Herkes kadar sen gibi ...
Çağatay Akçay
