Düşüncelerimle mücadele etmekten o kadar yorulmuş ki aklım, zerre vücudumu kıpırdatmadan yılların yorgunluğunu taşıyorum. Henüz çok erken diye düşünürken hayat, sisleri aralayıp gökyüzünü görmektense, gözlerimi kapatıp karanlıkta kayboluyorum. Temel ihtiyaçlara indirgenmiş hayat kadar aklıma yatan tek şey, üstü dondurmalı puding bu aralar. Uyumama yakın okuyabileceğim birkaç kitap yetse de artık bana, olmasa da olur diyorum. Bir tutam sevgiyi içimde hissetmek ısıtıyor bedenimi çoğu zaman. Gökyüzüne çizmiyorum mutluluk resimleri, puslu geceleri aydınlatmak için mücadele etmiyorum.
Değip değmeyeceği kaygısından uzaklaşan aklım, alıp bedenimi bir sandala yükleyip, dalgaların hükmüne bırakıp aksın.
Umutsuz değil satırlarım sadece fazlalıklarımı atıyorum
Şimdi bir sütlü kahveye hayır demezdim
Aklım kalabalıkta gizlenen en tehlikeli saklım…
Çağatay Akçay
